انسان امروزین ناب‌ترین و بی‌نظیرترین تجربه را نسبت به اجدادش دارد؛ یعنی نگریستن به فجایعی که کیلومترها با او فاصله دارد. امروز دیگر صدای جنگ ها از لابه‌لای صفحات کتاب های تاریخ با جلدهای طلاکوب شده به گوش نمی‌رسند، بلکه آوردگاه دو لشگر اتاق نشیمن ما است. انسان نظاره‌گر در واکنش به تماشای تصاویر ویرانه‌های شهرها که پهبادها گرفته‌اند، یا غمگین می‌شود، یا عصبانی، یا حتی ممکن است تایید کند.
از صد و اندی سال پیش، چیزی که امروزه «اخبار» نامیده می‌شود مصایب جنگ را هر روز بیش از پیش به اطلاع نظاره‌گر رسانده‌اند. اکنون ناظر روی مبل راحتی‌اش در خانه نشسته است، پایش را روی پایش انداخته و فیلم جنگی‌ای را نگاه می‌کند که در آن از نابازیگران استفاده می‌شود و در این بین غذا می‌خورد در حالی که فرشی زیر پایش گسترده است.
چیزی تغییر نکرده
جسم درد پذیر است
باید بخورد نفس بکشد بخوابد
پوست نازکی دارد و زیر آن خون
تعداد زیادی دندان و ناخن دارد
استخوان هایش شکستنی و مفصل ها جداشدنی ست
همه ی این ها را هنگام شکنجه در نظر می گیرند *
* شکنجه / ویسواوا شیمبورسکا
